zelf waar zijn

en als men naar je kijkt
ver ander jij dan

wissel jij van aanzicht
bij de bevalligheid van de blinde schepper
en diens geboeide ogen vol ongevoeld?

en het draait...

poetische piano pleiade
Quinten Spakman – piano
Moniek van Pelt – gedicht
Arjan Bos – beeld

het zijn voor mij niet de woorden
die een mens zo moedig maken
het is de on bevreesdheid
ten aanzien van de betekenis

moniek

boeken

meer info en bestellen

Nieuwe webinars

komen eraan!

inspiraties

meer info en inschrijven

verhalenderwijs:

de vrouw die haar eigen taal hervond

je eigen taal hervinden is als de ontdekking van een waterbloem die nooit verwelkt, omdat hij geen verleden kent en zichzelf nooit is ontwent

de taal van pijn

Er vindt geen mens evolutie plaats in de taal van pijn. Het enige wat opgerekt wordt is het in stand houden van een oneigenlijk soort gesloten evolutie. Deze taal heeft omarming nodig, wezensechte erkenning en een wiegende rust die gegeven kan worden vanuit nieuwe Informatie van wat Taal werkelijk betekent.

De bevrijding van taal

open het verhaal van het ware beeld in taal
het toont de bevrijding van ons allemaal

de man die nooit verhaal kwam halen

Er was eens een man die niets had met er was eens. Hij geloofde niet in verhalen die zo begonnen. Hij geloofde nergens in van wat een ander hem vertelde en hij deed niks van wat een ander hem opdroeg. En daarom vertelde noch verordende niemand hem iets. 

wat voel jij fijn

Evenwichtige zieners spreken ons aan zoals wij elkaar aan mogen spreken. Fijnvoelige mens. Jij kunt zo goed inzien en doorgronden. Wij kennen jou  in de kern  niet anders dan vrij. Je ware blik verheft elk woord zo indringend, dat het niet anders kan dan zich bloot geven. Waarheid te tonen. Het is tijd en met kracht. 

KIND – de Kracht In elke Natuurrijke Dimensie

en als ik groots beweeg langs alle kleinheid op de aarde
om met mijn ware blik sprekend naar mens uit te zien
waarom denk jij dan dat ik kind ontmoeten zal?

vredesthuis

het land oogt koud
het lijf verwintert
de geest verstrakt
leven kent een vreemde kooi
en ergens midden in
het behoeft geen dooi
daarbinnen is het mooi

De shift – over een groepje mensen die collectief een shift maken naar een open veld

Ze was met hem en hij was met zichzelf. Op een plek waar je zomaar jezelf mocht zijn. En hij was daar altijd al geweest. Zij niet. Ze droeg een kleed. Soms vond ze het woord uitmonstering beter passen. Ze wist niet waarom ze hem zag, zo tussen flarden dromen in. 

aan alle lieve mensen die naar huis zijn of onderweg

als ik je weerzie
zo stilletjes naar je kijk
dan bezie ik blauw
zonovergoten schijnend achter je ogen
en middenin pupil
het leek alsof we spraken
en toch stond deze wereld stil

de hallen van amenti

Ik was in hallen. Hele grote hallen. De energie voelde een soort van schoon, maar het oogde te neutraal. Ik wist niet dat het kon. Zo een onbewogen ogend beeld en toch, neutraliteit voelde ineens zwaar. Zwaarder dan ik kende diep vanbinnen. En dat diepe, het sprak altijd waar. Ik voelde me bekeken al zag ik niemand.

samankracht - nieuw krijgerschap in onverdraaide kern

Wapperende vrije haren tonen de wind in volle kracht. Samen vooruit in on bekende richting. Het volle binnenwaartse, dat geen vaste grond behoeft. Omdat er niets van buiten bekend hoeft te zijn in de ogen van de onbreekbaren. Geen richtingwijzer is nodig. De missie is duidelijk, het zicht vrij, het valse wereldbeeld reeds gevallen. In de naam van Mahat, in de naam van Al huist nergens twijfel. 

het ware eerherstel

Het is Tijd
Tijd is het
Om de gong zo te slaan
dat de mens weer ziet
nog voor het stervensprogram inzet
dat hij kijkt naar wat is in wat komen gaat
en zich nergens meer laat vastleggen
∞ ere wie ere toekomt ∞

Leven langs de echo van een val

Hee lieverd.. ja jij.
Hoe leerde jij leven langs de echo van een val?
Weet jij het nog? Hoe we oogden toen we hier kwamen, klein, ontwapenend in lach en warm? Hoe we speelden, knuffelden, deelden met de mens. Misschien hij die ons mamste en papste of zij die ons bevriende. Hoe we lachten en onze harten openden voor hier. Blaadjes die vlogen, harten die zongen, armen die zich verhieven.

Matthias: Ster met de sterren

Ze zaten voor haar. Hij was heel beperkt, zo sprak de man over het kind. Het was ernstig misgegaan toen hij een jaar of twee was. Hij gedroeg zich niet zoals andere kinderen. Bewegen leek hem te storen, evenals de taal. Ze keek naar hem en ze keek naar hem. Vader en zoon, twee werelden apart. Het jongetje liet zich niet zien. 

de wraking van de persoonsmissie

Ze schreef het op, brulde het uit … en ze stopte! Ze was op een dag gewoon gestopt met haar persoonlijke missie. De zee waaraan ze zat toen ze haar pijl schoot in de kosmos verwittigde dat het tijd was, toonde tussen kabbelgolfjes plots een uitzonderlijke hoge golf ter bevestiging. Terwijl ze het zei wist ze weer dat een besluit als deze een afspraak bevestigde naar haar missieteam in het verre en qua basis buiten de aardse aard gelegen. Dit is het!

wees schoon
en heel gewoon
gewoon heel
is nergens teveel

moniek

wezenskunst kaarten

de taal van thuis

de kleinste details die in de intimiteit van de waarheids-energie mensrijk gedeeld worden, ze leiden tot wereldverschuivende veranderingen

en wereldverschuivende veranderingen leiden tot de grote verschuiving in onszelf, terug naar huis. het thuis, waar leven tot in de kleinste details zo gevoelsrijk intiem is, zo gewoon en zo samen

trap niet in geneuzel

vertrap geen grens

maar wees enkel wijs

en sta en ga en reis

zoals de ware mens

moniek 

over moniek

het is geen kwestie van tijd

het is een kwestie van samen

 

Helder en spontaan spreken vanuit de ware kracht van het leven, de originele alles verbindende blauwdruk van de vrije resonantie thuis, ik ken het en ik ben het. Ik kom uit een andere werkelijkheid en ik ben hier op een doorgangsmissie.