kosmisch kunst kanaal
Kunst dwarrelt op dit moment in de vertaalslag als in een vacuüm tussen hoop en vrees. De dood, de strijd om leven, grootgebracht door het mens- onbewustzijn, is veelal een mystiek uitgangspunt van datzelfde leven. Een inspiratiebron om aan te lijden en te bereiken door lijden. Er lijkt bijna geen groter overzicht mogelijk dan dat. Het licht voorbij het einde en voorbij alle tunneldenken bestaat niet echt. Het wordt door vele verlichters weggelachen, weggekeken en weggedacht. De geboorte wordt als ultiem geschiedenisverhaal gekopieerd, een waarheid doorspekt met leugen. En we bouwen er allen op door en door. En dan de vraag, wat is kunst dan eigenlijk? Mag de oorsprongrijke evolutionaire ontwikkeling nog wel een rol spelen in aardse kunst? Is kunst vrij genoeg om kosmisch doorlatend te mogen zijn? Of eindigt de verbeelding toch altijd weer bij de dood?
(lees hieronder verder)
Het is te voelen dat vele kunstelingen beeldig raken aan leven in waarheid. Aan vrijheid. Aan aanwezigheid van de Mens. Flarden herinneringen, contactmomenten met vrij leven in het universum, al dan niet op afstand van andere aardbewoners, brengen hen daar. En via hun uitingen in muziek, tekening, taal, beeld, dans, lach komt het bij ons terecht. We voelen iets van een grotere waarheid. De vertaalslag van die waarheid echter, dat is waar de beleving stokt. Inspiratie mag wel aanwezig zijn, maar niet echt in vorm. Er mogen geen echte woorden aan gegeven worden. Het mag niet openliggen in communicatie die zou spreken over Al het leven, zowel binnen als buiten de aarde. De brug met kosmische taal mag niet gemaakt. Kunst is een ware wetenschap en wetenschap is niets minder dan kunst en toch blijven mensen erin archetypisch lijnrecht tegenover elkaar staan
Kunst toont een taal die niet voorbehouden is aan planeet aarde. Er is zoveel meer leven te bestuderen en vast te leggen in de kosmos. KUNST betekent voor mij; Kosmische Uitingen van Nieuwe Stromingen in Tijdloosheid. Een vrije beleving van tijd, kosmische tijd, kent geen beheersingskaders, die blijft duiden dat wij mensen allemaal van deze aarde komen en dat leven in draconisch evenwicht en uit de harmonieuze vrede normaal is.
Kunst is een vorm van wetenschap die zijn tijd ver vooruit is, die de mens helpt om uit de tijd die steelt en heelt dus steelt te stappen en die werelden kan tonen waar de mens eindelijk een rond thuisgevoel bij heeft en niet slechts een flard!
Als je als mens de god buiten het zelf als uitgangspunt neemt, dan zal je kunst in de informatieoverdracht van het beeld niet of nauwelijks raken aan het quantum fysische besef van zelf schepper zijn
Als je als mens je eindigheid binnen eindigheden als uitgangspunt neemt, dan zal je kunst, jouw ervaringsuiting van leven, ook eindig zijn. De energie, de coderingen zullen gewist kunnen worden binnen een beheersingsstructuur, omdat je geen aanspraak maakt op eeuwig Leven.
Als je als mens je onbewustzijn als uitgangspunt neemt, dan zal de ware zin van de presentatie je ontglippen. Je zult dan denken dat het om succes gaat, de opleiding, je positie ten opzichte van anderen, de titel, de vorm, de likes, het geld, het icoon, de muze. De geldige informatiestroom die van buitenaf aangeleerd wordt, wordt uiteindelijk toch altijd weer belangrijker dan de bewustzijnsbeweging binnenin. Een wankel evenwicht creërende waarin het zoeken blijft naar inspiratie en informatie die moet vallen binnen een toegestane werkelijkheid en waarvan jij denkt dat je erbuiten zoekt, omdat je jezelf vast bestempelt als kunstenaar (als clown, als artiest, als cabaretier, als schrijver, als goeroe).
Als je als mens je huidige fysieke vorm en diens vervormingen als uitgangspunt neemt, dan zal je kunst zich fysiek transformeren tot een grotendeels emotieloze staat van zijn, waarin hoop, naïviteit, lijden, niet weten en verlangen naar meer de kern zullen vormen van de oervormen.
Als je als mens je persoonlijkheid als uitgangpunt neemt, dan zal je kunst vertaald worden als een persoonlijke individuele beleving en niet als een samenkracht. De energie Fantasie is beperkt en kent geen serieuze kosmische eigen embedding.
Als je als mens het werken aan je kind als uitgangspunt neemt, dan zal je kunst het volle wasdom stadium niet bereiken, waarin de kern energie van elke beweging boven het aardse gedachtengoed uitstijgt.
Als je als mens de (aan)geleerde inspiratie als uitgangspunt neemt, waaronder de voorgangers in kunst, dan zal je kunst het kind stadium niet bereiken, daar waar de mens nog enigszins vrijgelaten wordt van overweldigende beheersing in de vorm van scholing
Als je als mens de huidige kleurenvisie als uitgangspunt neemt, dan zal het leven zoals het oorspronkelijk bedoeld is op planeet aarde niet tot leven kunnen komen. De uitdrukking zal beperkt blijven tot een smalle indruk van leven.
Het is bij al deze zinnen en meer, dat het grootste deel van het beeld buiten beschouwing blijft. We krijgen een paar procent te zien van een werkelijkheid die eigenlijk vele malen groter is en toont, ware het niet dat ons het zicht bewust ontnomen wordt op een werkelijkheid die nog een harmonieuze vorm van oorsprong toont die in verbinding is met al het leven. Een planeet dus die in verbinding is met de kosmos, en niet solitair ronddobbert en die zoals de aarde nu in een sluier van breinbeheersing gehuld is. Als een kunstenaar wel zicht geeft op een breder uitzicht, dan wordt de communicatie erover al snel vervormd en beheersbaar klein gemaakt.
Hoe ziet de wereld er eigenlijk uit, waar beeldbeheersing plaatsvindt? Als een groot deel van het analoge beeld onttrokken is aan de werkelijkheid, dan kijken we naar een kunstmatig technologische opgewekt soort realiteit. Een nogal platte en redelijk gevoelloze werkelijkheid, die niet voortkomt uit ons eigen bewustzijn, maar uit een ander veld dan onszelf. Als onze gevoelswaarneming niet leidend is, dan zal de natuur en zijn kracht ook niet leidend zijn. En dat zien we ook terug hier op aarde, waar manipulatie en leugen regeert en waar natuurrijk leiderschap zoveel mogelijk verdrongen wordt. Expressie toont zich beheerst artistiek en volgens bepaalde logica. Vrije expressie lijkt sowieso weinig te vinden in een wereld die niet vrij mag zijn, die niet zijn gehele beeld, zijn volle waarheid mag tonen. En is ons mensgeheugen dan wel zo organisch eigenlijk, als herinneringen kunstmatig en in een volgorde van belangrijkheid voor machthebbers gefilterd en gewist worden in deze matrix? De vraag; zijn er gebieden die niet zijn betreden?, is geen onbelangrijke. En dat hoef je niet te laten wegzetten als een vorm van abstract, buitensporig of fantasie denken. De kadering vol oorzaak en gevolg zal nu eenmaal altijd blijven kaderen richting denksporen als deze. Ik vaar hier op een heel ander denkspoor, die van gevoelsgedachten en los van mijn persoons-aard vol logisch oorzakelijk gevolg.
Als je langs die waarneming bijvoorbeeld kijkt naar kindertekeningen dan zullen kunstmatige zaken daarin direct opvallen. Een boom zal dan een platte streep met streepjes zijn in aanvang, omdat het aardse kind geen techniek van binnenuit mag beheersen in het aards geërfde geboorteverhaal. Deze emotionele analoge krachtvelden staan uit in de doorgang naar een virtuele realiteit. De waarneming naar het kind toe is er niet op gericht het kind als vrije en groots mens te zien, komend uit een eigen wereld binnen de kosmos. Het kind als wijze informatiedrager, als schepper is een beeld die niet matcht in ons menselijke begrip van kijken. Wij zien enkel een mini vorm van onbewustzijn die groei nodig heeft, om er nog dieper in te zakken. Zelfs al trek je het kind los van het kunstenaarsschap en andere pogingen tot scholing van buitenaf, in een poging de vrije expressie doorgang te geven, dan nog is het kind aanwezig in een wereld waar de autonome vrije schepper- mens (het hele beeld van de mens) afwezig dient te blijven. Stucturen vanuit systeemopbouw worden per definitie via het dna doorgegeven en komen ook in het brein van het kind tot leven. Hoe meer vrijheid hierin gegeven wordt aan de jonge mens, hoe meer het kind gevoelsvelden kan openen en de weg naar een humaan harmonieus bestaan terug kan zien. Dat wil zeggen als het kind daartoe in staat is.
Zaken zoals waar de mens vandaan komt, hoe de mens er in wezen uitziet , hoe de cyborg-energie een rol heeft gespeeld in hoe de huidige werkelijkheid zijn vorm toont; het terughalen van deze oer-informatie is heel belangrijk. Ieder mens is in staat daaraan een steentje bij te dragen. Als we de kinderen de vrijheid teruggeven om hun eigen beelden van oer informatie met ons te delen door hart met hoofd te verbinden en hen te verschonen van onwaarachtige waarneming, dan zullen volwassen mensen doorbouwen op een bredere informatie-laag als tot nu toe het geval is in deze realiteit. We mogen veel dieper terugzakken in de gevoelsfeiten die de menswaardigheid voorop zetten.
Kunst is zijn eigen afleidingsbeeld nooit vol ontstegen op aarde. De energie van een woord als kunst toont een waarneming die zichzelf niet goed uit de roes krijgt van een heersende bewustzijnsfrequentie en die daarom niet uit kan gaan van het eenheidsgevoel van leven. Leven dat niet eindigt, dat niet stopt en niet lijdt. Het ware mensbeeld is niet begrepen. Het is te zien en te lezen en te voelen in bijna alle uitingen van beeld, tekst, vorm en geluid. Er ontbreekt nog veel informatie over menskracht en waarachtige koningskunst; het vredevolle lied van een schepper. Vrede, het is waar een andere gedachte begint over wat leven echt is en een nieuwe gedachte, het is waar de harmonie doorklinkt waar het eerder leek te stoppen. De punt zal ons mensen nooit echt verbinden, het is de doorklank, de beeldverruiming, de woorddoorbraak, de voorbij de stilte-expansie, de dans buiten de energie danst.
Schepperskracht begint
waar de taal van lijden ophoudt
daar waar het opgroeien stopt
de ziekte zich weg keert,
de dood stilvalt
en het leven door beweegt
en door en door en open..
moniek
