Er was eens een man die niets had met er was eens. Hij geloofde niet in verhalen die zo begonnen. Hij geloofde nergens in van wat een ander hem vertelde en hij deed niks van wat een ander hem opdroeg. En daarom vertelde noch verordende niemand hem iets. Ze zagen hem niet als deelbaar en ze lieten hem maar in zijn waarde vol loosheid. Hij had geen naam, geen nummer,...
Ik was in hallen. Hele grote hallen. De energie voelde een soort van schoon, maar het oogde te neutraal. Ik wist niet dat het kon. Zo een onbewogen ogend beeld en toch, neutraliteit voelde ineens zwaar. Zwaarder dan ik kende diep vanbinnen. En dat diepe, het sprak altijd waar. Ik voelde me bekeken al zag ik niemand. Niemand, een raar woord in deze aardse dimensie...
(het openen van de vurige Mens Voel Kracht die alle controle uit de aardse neurologische systeemwerkelijkheid jaagt) [aanrader, lees de tekst op onderstaande muziek 2,5 min, rechtermuisknop: loop] ~ Wapperende vrije haren tonen de wind in volle kracht. Samen vooruit in on bekende richting. Het volle binnenwaartse, dat geen vaste grond behoeft. Omdat er niets van...
Aanrader: lezen op de muziek waarop het is geschreven, zie onder de tekst de video van Thomas Bergersen - Remember me. (als hij speelt de rechtermuisknop: loop) ~ . . Hee lieverd.. ja jij.Hoe leerde jij leven langs de echo van een val? Weet jij het nog? Hoe we oogden toen we hier kwamen, klein, ontwapenend in lach en warm? Hoe we speelden, knuffelden, deelden met de...
Ze schreef het op, brulde het uit … en ze stopte! Ze was op een dag gewoon gestopt met haar persoonlijke missie. De zee waaraan ze zat toen ze haar pijl schoot in de kosmos verwittigde dat het tijd was, toonde tussen kabbelgolfjes plots een uitzonderlijke hoge golf ter bevestiging. Terwijl ze het zei wist ze weer dat een besluit als deze een afspraak bevestigde naar...
(Moniek van Pelt) Ze zaten voor haar. Hij was heel beperkt, zo sprak de man over het kind. Het was ernstig misgegaan toen hij een jaar of twee was. Hij gedroeg zich niet zoals andere kinderen. Bewegen leek hem te storen, evenals de taal. Ze keek naar hem en ze keek naar hem. Vader en zoon, twee werelden apart. Het jongetje liet zich niet zien. Ze wendde haar ogen af...
Zij was met hem en hij was met zichzelf. Op een plek waar je zomaar jezelf mocht zijn. En hij was daar altijd al geweest. Zij niet. Ze droeg een kleed. Soms vond ze het woord uitmonstering beter passen. Ze wist niet waarom ze hem zag, zo tussen flarden dromen in. Veel van haar weten herinnerde zich niet meer van wat thuisbrengen is; de ware betekenis van...
Ze noemen haar dement, of als ze tijd hebben; mevrouw de patiënt van Zanden van de dementenafdeling. Dat is makkelijker, zei de verpleegster, toen ik haar zei dat mevrouw graag bij haar voornaam aangesproken wordt. Zo weet ik de medicijnen snel te vinden in het juiste kastje. Jaren geleden gluurde de vergetelheid al door haar gordijnen. In tijd hadden wij het nodig...
elf invloed hebben op je autonome zenuwstelsel, is dat mogelijk? Kun je genezen van een ziekte? Hoe wordt je bijzonder, een supermens? Wil je dat en hoe leef je een compleet en rijk leven?Het zijn interessante vragen voor menig onderzoeker. Je hoeft er niet bewezen voor gestudeerd te hebben, om leven te ervaren tot in je tenen en zelfs dieper dan dat. De vraag voor...
De woorden van een liefste vriendin maakten nog niet zo lang geleden mijn gevoel zichtbaar van gedragen worden door het natuurrijke in onszelf en om ons heen. Vibraties geven de vaag wezenrijke vormen in mijn ooghoeken, die er altijd al waren, nieuwe kleur. Eén van hen spreekt me toe, hij is als ik, groen vanbinnen en net zoveel zij. Als ik tussen de bomen schrijf...
het quantum fysisch geleider schap [Geschreven op de muziek die onderaan staat en begint op 1:42:56 – Lahar] deze dag is de dag van de Zon de dag dat de deuren opengingen daar waar geen deur leek te zittende dag dat we weer wisten dat het enkel zou gaan om de ontmoeting van de eeuw, met de onsterfelijke vrede, met de mens en het wezen die we eerder in afstand maar...
‘vind je niet dat ik ontzettend slim ben’,vroeg mens aan iets goddelijksmens had namelijk behoefte aan erkenningvan wat hij zelf eigenlijk wel wist,maar wat hij nu eenmaal een andergraag hoorde herhalen‘o ja, zei de ene, jij bent het slimstvan alles met twee benen’dat was niet helemaal wat mens wilde horendus probeerde hij het nog een keervind je niet dat...
Ze had zich erop verheugd en eraan gebangt tegelijkertijd. Haar besluit om haar echte wereld weer te tonen aan andere mensen, het had enorme schokgolven in het lichaam gebracht via het kunstmensige brein. Hele beeldenreeksen van opgezette werelden werden in haar gepompt in een poging haar te overweldigen, te doen vergeten, te bedwelmen totaan het moment van spreken....
(Moniek van Pelt) zoals je naspreekt in de lijn der toegestaan innerlijk weten, zo is het volle innerrijk vergeten we geven zelfs ons ware leven ervoor op, om een deur nodig te hebben tussen een ogenschijnlijke materiële en spirituele wereld, ter verklaring van ons onbenoembare geërfde onvermogen In een land waar de kinderen hun zelf kennen als...
(Moniek van pelt) Ik werd wakker met het woord droomtijdmanipulatie. Wakker uit zoiets als slaap. Wakker in een wereld die wil dat ik de helft van mijn tijd slaap, om de andere helft te overleven. Een half onbewustzijn en een half op weg naar bewustzijn, om die wereld ooit naar mijn hand te zetten. Zodat ik eindelijk.. bewust.. weet.. ben.. sta.. ga. Helder. Wat zou...
(Moniek van Pelt) de mensdie de wereld komt reddenis geen mensin de ware zin van het wezenswoordhet is langs tijd en lijneen volger die volgelingen zoekteen leider die geleid wil worden een eigenaar die wil onteigeneneen zoeker die gevonden wil wordeneen gelover die overtuiging beliefteen ontplichter die verplicht en een betweter die beter wil weteneen stiller...
(Moniek van Pelt) Eerst zul je leven, opdat het ware verhaal je toekomt. Je kunt verhalen te over bedenken, lezen, verbeelden, lenen of kopiëren... maar eerst zul je leven Het is van nature aanwezig, we behoren aan onszelf toe. En het schepper- principe heeft hier, op wat we aarde noemen, bepaald hoe. De maker heeft het verhaal ontworpen, zo spreekt de...
(Moniek van Pelt) Hij snikt. Onhoorbaar. Dat wel. Niemand hoeft zijn pijn te zien. Het is van hem. Hij heeft zich te vaak niet begrepen gevoeld in dit leven. Waarom zou iemand hem willen verstaan? Niets is nodig, als het om zijn lieve vriend gaat. En juist hij moest gaan. Het grijpt hem naar de keel, al is het lang niet meer zo vaak als in het begin. Hij duwt het...
(Moniek van Pelt) We hingen over de reling van het balkon. Ik had al vaker met haar gesproken. Dit keer leek er een soort openheid om ons heen te hangen, die maakte dat we elkaar beter dan gisteren konden verstaan. En toch hadden we woorden nodig. Veel woorden. Niet dat het erg was. Ze bleef er rustig onder. Pas toen we het wat langer over buitenzintuigelijke...
(Moniek van Pelt) Een boek had ze er notabene over geschreven! Een heel verhaal met dat immense licht als hoogtepunt. Het was De ommekeer geweest, de langverwachte doorbraak in jaren vol ziek. Ze had het zelf gezegd en gedacht. Dankzij dat licht was heling begonnen. Ja ze had er zelf ook wel wat aan gedaan, maar toch. De mensen hadden het prachtig gevonden, dat...