en als men naar je kijktver ander jij danwissel jij van aanzichtbij de bevalligheid van de blinde schepperen diens geboeide ogen vol ongevoeld? ga je aan om te behagenter wille te zijnte stoppente stillenom gelijksoortig één te willen en wat gaat er dan uit? wat wordt jouw silhouetbij de gratie van hen die eenzamendie versluwend verstrikkenom wat liefde herken jij...
(Moniek van Pelt) Ze zaten voor haar. Hij was heel beperkt, zo sprak de man over het kind. Het was ernstig misgegaan toen hij een jaar of twee was. Hij gedroeg zich niet zoals andere kinderen. Bewegen leek hem te storen, evenals de taal. Ze keek naar hem en ze keek naar hem. Vader en zoon, twee werelden apart. Het jongetje liet zich niet zien. Ze wendde haar ogen af...
(Moniek van Pelt) er is geen dag dat jij niet voorbij komt in een droom of gedachte er is geen nacht dat jij niet stilt al is het maar aan licht en toch.. stop je nooit de klager, de vrager, de drager iedereen bereid zich van over tot voor maar wie stopt de tijd stel je voor dat je op een dag de dag loslaat zomaar zonder te hoeven weten wat de dag in zou...
(Moniek van Pelt) DIT is mijn land, galmde de Eén met wilde overtuiging allemaal van mij en hij wees groots om zich heen Heb je MIJN land al gezien, zei de Andere jij en hij wees naar alle kanten van opzij... He, je steelt mijn schadus met het wijzen naar een randje land van Mij ik zal de lijn wat meer zichtbaar maken voor je zodat je weet waar...
(Moniek van Pelt) als de dagen niet vallen hebben vogels de sleutel zingen vissen refrein maar de dagen ze vallen ze haten, ze knallen ze moeten en zullen bloedomrand zijn ze jatten de dromen en kappen de bomen de vredesnaam wordt ijzig verwart de dagen die vallen lijken immer verstart ze willen niet samen geen kleur in hun taal ze eisen...
(Moniek van Pelt) ken jij jezelf thuiser dan dit haveloos lijf? een orgaan die geprogrammeerd lijkt om te sterven na een reddingspoging of wat dat is toch geen leven.. en daarbinnen? ken jij de gewaarwording die dieper schouwt dan wat lijkt? en waarom wil je sterven? de pure godsnaam wordt bemanteld en de ruimte in geslingerd om zijn deel terug te vinden in...
(Moniek van Pelt) Ik ben helder Ik ben geen product van welke tijd dan ook Ik ben in kern niet gespleten Een medaille kent een ontelbare hoeveelheid kanten, meningen en schaduwen En ik verdien mijzelf totaal in dealiteit Ik ben helder; die zin..het portaal en het loze..de kracht. Er gebeurt direct iets in mijn hoofd als ik het spreek vanuit de leegte die deze...
(Moniek van Pelt) heel waren we al de confrontatie van voorwenden en navolgen kenden we niet het gevecht die de ikken uitlijnden tot een buitenechtelijke staat vol voor en na-aap gewas als onwetenden in een zonnetent natuurlijk zonder rijk was ondoenlijk voor ons denkbaren in de flits die volgde atomeerde een fragment vol bouwstenen ons onaangetaste gevoel en...
(Moniek van Pelt) in Geloven verlaat ik mij verzwaar ik mij en hou ik mij alleen en voor koop-waar aan ik dien vergelding en ontmoediging de machteloosheid van een vleselijk verwrongen aanblik en de hand die immer steelt in Geloof richt ik mij op tot een te vermoeden beeld van het soort god die on eigen lijk bedeeld in Geloven veronderstel ik mij in geleende...
(Moniek van Pelt) Hij snikt. Onhoorbaar. Dat wel. Niemand hoeft zijn pijn te zien. Het is van hem. Hij heeft zich te vaak niet begrepen gevoeld in dit leven. Waarom zou iemand hem willen verstaan? Niets is nodig, als het om zijn lieve vriend gaat. En juist hij moest gaan. Het grijpt hem naar de keel, al is het lang niet meer zo vaak als in het begin. Hij duwt het...
(Moniek van Pelt) We hingen over de reling van het balkon. Ik had al vaker met haar gesproken. Dit keer leek er een soort openheid om ons heen te hangen, die maakte dat we elkaar beter dan gisteren konden verstaan. En toch hadden we woorden nodig. Veel woorden. Niet dat het erg was. Ze bleef er rustig onder. Pas toen we het wat langer over buitenzintuigelijke...
(Moniek van Pelt) als ik niet langs jouw blik verhelderd dien te worden ben ik helder niet ontaard van oorsprong niet verklaard in je boeken niet geïnterpreteerd langs je geleerdheid en niet toegelicht in jouw wet niet verloren in jouw labyrint en niet onthand in dubbele taal die van wel is niet en ik zie wel wat je doet ik zie de verlokkingen tot...
(Moniek van Pelt) Dit is een roep tot samen wij zijn de kinderen wonder op twee benen wij voelen je pijn en je verdriet we zijn je kern maar jij ziet ons niet jij vecht en slaat en schopt jezelf onderuit we willen je helpen je tranen te drogen zodat jij naar ons kijkt te zien dat leven spelen is niet een of ander streng besluit Dit...
(Moniek van Pelt) Ik had een droom, mompelt de vrouwik was in alles jouik was je lief, je leed, je zorgenje succes, je falen, de wraak in jouw verhalenje trotse grootsheid en je bevend kindik was je angst voor morgenen al die delen hadden een gezicht, een naam, een stem ik heb ze voorbij zien komen in mijn levenzoveel mannen zoals jijmaar ik zag je nooit voor...