(geschreven op de muziek onder het gedicht) . . .. .. als ik je weerziezo stilletjes naar je kijkdan bezie ik blauwzonovergoten schijnend achter je ogenen middenin pupilhet leek alsof we sprakenen toch stond deze wereld stil en dat wat gesprokenhet klonk verhevenen de klanken in gevechtt werd eindelijk gezegd het zou weer mogenhet echte thuishet blauw zo in je...
Het ware eerherstel Het is TijdTijd is het Om de gong zo te slaandat de mens weer zietnog voor het stervensprogram inzetdat hij kijkt naar wat is in wat komen gaaten zich nergens meer laat vastleggen ∞ ere wie ere toekomt ∞ Stop de planning, de puzzelde ontwikkeling, de handleidingStop de programmeur van hart en nierende poort naar valse ‘nieuwe’ codehet...
Vrede is onderweg als de mens middenin de beweging van zijn huidige gesloten betekenis zichzelf ineens open ontmoet. - Moniek - “Vrede stichten op welke wijze en waar dan ook, start je door je eigen gedachten en gevoelens vrij te maken van elke invasieve projectie naar elke vorm van Leven” – Le’eíhla Hasjanthaa’h – Het was met haar dat ik eindelijk weer...
Luister!, hoor mens aan ik kan urenlang luisteren naar pianomuziek. Luisteren doet de zee en ik doe druppel voor druppel mee. ik beluister de bomen, de rivieren, de wind en het gras en zij richten zich tot mij. De bloemen geven kleurrijk aandacht, ik voel me bloesems lang bezien. De dieren fluisteren als ik luister, soms met een luide samenbrul. Het tekenpapier...
(Moniek van Pelt) er is geen dag dat jij niet voorbij komt in een droom of gedachte er is geen nacht dat jij niet stilt al is het maar aan licht en toch.. stop je nooit de klager, de vrager, de drager iedereen bereid zich van over tot voor maar wie stopt de tijd stel je voor dat je op een dag de dag loslaat zomaar zonder te hoeven weten wat de dag in zou...
(Moniek van Pelt) Zingeving krijgt ware diepte als het een brontaal kent die helder weet en die niet gelooft onder een hemel te moeten wonen. Een diepte die in oorspronkelijke ogen tot leven komt om, vrij van de onwezenlijke hysterie der strijd, nooit meer aan het zelf te sterven. Hier is liefde. In ons is het ware woord, als een vrije eigen gevoelde dimensie en los...
(Moniek van Pelt) ken jij jezelf thuiser dan dit haveloos lijf? een orgaan die geprogrammeerd lijkt om te sterven na een reddingspoging of wat dat is toch geen leven.. en daarbinnen? ken jij de gewaarwording die dieper schouwt dan wat lijkt? en waarom wil je sterven? de pure godsnaam wordt bemanteld en de ruimte in geslingerd om zijn deel terug te vinden in...
(Moniek van Pelt) Onderwijs is voor mij niet zozeer iets in de geest van’ levende onder je wijsheid’. Het woord doodt de eigen wijs omdat het wijst. En daar is niks geestigs aan. enkel de bedachte mens zal sterven vrije geesten sterven niet omdat hun verbonden waarheidsgeving binnenstebuiten en los van kader ongeclaimd geschiedt Al wat bedacht is en wat...
(Moniek van Pelt) De dood als de meest onbeminde en onbekende god der goden. Wat een vreemde spiegel. Niemand wil erin geloven, velen lijden eraan, weinigen lijken eraan te ontkomen en sommigen durven er wezenrijk iets over te zeggen. De dood als woord wijst op aarde niet naar het volle wezen. De koppeling -leven versus dood- veinst een pad vol gefaseerde...
(Moniek van Pelt) Een boek had ze er notabene over geschreven! Een heel verhaal met dat immense licht als hoogtepunt. Het was De ommekeer geweest, de langverwachte doorbraak in jaren vol ziek. Ze had het zelf gezegd en gedacht. Dankzij dat licht was heling begonnen. Ja ze had er zelf ook wel wat aan gedaan, maar toch. De mensen hadden het prachtig gevonden, dat...