(Moniek van Pelt) In den beginne is er geen begin dat einde kent, vol lijden dat maar moeilijk went. De leegte van eindeloos verlies spiegelt het alom geloofde vacuüm der wezenloosheid. Het diepe oergevoel wordt beknot. Het verwart ons, die pijn van afgesneden zijn. We vergeten en noemen het ziekte. Zonder de in deze tijdslijn benoemde ziekte en dood...
(Moniek van Pelt) vaccinaties ongelofelijk.. wat een vervreemdend woord op zich inmenging vind ik een beter woord of inwoning want wat laat je verblijven in dat wat je beschouwt als een veilig onderkomen? en veilig voor wat? de dood? en het is niet eens van jou hoe klein het lijf ook oogt het is een orgaan van een maatschappij en jij en ik zelfdenkend totaan zijn...
(Moniek van Pelt) Ik zou eens op deze plek vrijuit willen spreken in wat het mij persoonlijk doet als ik al die labels rondom kinderen lees. Er zijn op internet en websites heel veel beschrijvingen te vinden van allerlei bedachte groepen mens die toegeschreven worden aan onze kinderen en innerlijke kinderen. (Over de zogenoemde innerlijke kinderen wil ik het heel...
(Moniek van Pelt) We hingen over de reling van het balkon. Ik had al vaker met haar gesproken. Dit keer leek er een soort openheid om ons heen te hangen, die maakte dat we elkaar beter dan gisteren konden verstaan. En toch hadden we woorden nodig. Veel woorden. Niet dat het erg was. Ze bleef er rustig onder. Pas toen we het wat langer over buitenzintuigelijke...