Vaccinaties

Vaccinaties

(Moniek van Pelt)

vaccinaties

ongelofelijk..

wat een vervreemdend woord op zich

inmenging vind ik een beter woord

of inwoning

want wat laat je verblijven

in dat wat je beschouwt als een veilig onderkomen?

en veilig voor wat?

de dood?

en het is niet eens van jou

hoe klein het lijf ook oogt

het is een orgaan van een maatschappij

en jij en ik zelfdenkend totaan zijn deur

ons wordt er ziekte toebedeeld en dood

en tevens een oplossing voor deze angst

de zenuwachtig makende opjagende beklemming

die leven heet

 

is je lijf eigenlijk wel ooit van jou geweest?

of behoort je lijf aan geschiedenis,

waarin je uitgerold wordt door een god

de wetenschap, je moeder

de gemeenschap, een cultuur, een land

een stelsel, een natie, een staat?

gaan feiten ooit bewijzen dat dit niet zo is?

 

er is veel beweging… zegt men

als het gaat om de verlichting van ongemakken

het bloedlijnengeloof

vol dood en verderf

de levenloze angst voor vrij bestaan

en enkel vaccinatie kan hem doen stoppen

(of is het nu versterken?)

of elk ander wapen zo je wilt

niets is wat het lijkt

in de wereld van kleinoog en smalgeest

vol zwaarte totaan een plafond

 

ik zie geen wezenrijke beweging

binnen de wapenwedloop

die nu dan even vaccinatie heet

maar morgen weer een andere naam kent

net voor ieder harts bereik uitrennend

opdat het Zelf zich nooit doorgrondt

 

ik zie enkel herhaling van hetzelfde

het hologram

als een echt lijkend compleet beeld

die machtig uitvergroot wordt

en zo aan kracht wint

de feiten onomkeerbaar

het diepe eigen weten verloren

de mensen verdoezeld

de kinderen geofferd

de sluier geborgd

het systeem gehandhaafd

de veiligheid beschermd

die van schone schijn

in wankelend leven

van plicht naar licht

 

ik waag mij niet aan het voor en tegenstander schap

ik zeg nee, daar waar ik grens te zeggen heb

en ja, daar waar mijn bestaan door mij spreekt

 

ik ben dit hele hologram niet

want hij is niet heel

nergens

 

en als jij ooit denkt

dat je door mij kunt sterven

of door een kind

dan geef je wederom kracht weg

en elke keer dieper

aan de taal der feiten

het inlijven van een mening

aan je eigen mening

en altijd weer gebaseerd

op de denkwijze van een ander

tot zover het woord eigen

ik ben geen deel van andermans doemscenario

ter beoordeling, afkeuring en afwijzing

ik sterf niet bij de gratie van een ander

ik leef bij de gratie van mijzelf

en kinderen zijn ons niet eigen

als bezit en in vermogen

 

belichaming is vereniging

niet met feiten en getallen

niet met onwaarheden versus waarheden

maar samengaan in gevoel

een wezenrijk echte gemoedsbeweging

vol broninstinct

die niet uitsluit, begoochelt, overrompelt

stuurt, richt of doelt

herhaalt noch misleidt

 

een zijn die geen repeterend vermogen spiegelt en herhaalt

een weten die het niet nodig heeft ergens in te geloven

een wezen die niet bang is voor de mens

die angst wil blijven zaaien in een ruwe beweging van zich af

om zelf uiteindelijk dan toch ook zelf dood te oogsten

 

tegen elke vorm van hoop en geloof in

-we hebben deze ziekte zelfs binnengelaten in onze uitzichtloosheid-

zijn wij dan toch niet bevrijd van de vijand

 

de afwijking van ons wezen

is de enige aandoening

die ons telkens weer laat buigen

voor meesters vol begaafdheid

die jou en mij nooit

als gelijke

als deskundige

als autoriteit

en als creator zullen zien

slechts als ziekmakend

afwijking voortzettend

verschuilend

leiding nodig hebbend

om verlichting roepend

want grauw

volk

 

begin eens met stoppen

of stop met beginnen

van herhalen, overdoen

van heruitzenden

van pijn

die in wezen

niet bestaat

en stel je een wereld voor

zonder dwang

of straf

een bestaan waar de mens niet

tegen de ander opgezet wordt

waar geen lering is ter bevestiging

van klein of groot zijn

 

de wereld van verdienste

ziet de wereld van verbeelding niet

de meest wezenrijke ingang die er is

 

de wereld van verdienste ziet nooit helder

logica zorgt enkel voor meer verstrikking

vol voors en tegens

de gedachte mag daar simpelweg niet voorbij

verboden toegang bestaat alleen in dat vacuüm

diens wil vol wet houdt slechts daar vrijheid tegen

 

en toch is het heel simpel

mijn gedachten mogen alles

al lijkt de wereld nog zo afgebakend

in mijn gedachten bijvoorbeeld

kan een ingespoten ziekte mij niets doen

van wat ze zeggen dat het doet

noch van wat ze willen dat het doet

of ze daar nu geheimen in bewaken of niet

en of ik die nu letterlijk doorgrondt of niet

het beeld dat mij niet wezenrijk toebehoort

zal mijn vrijheid niet kunnen dimmen

zelfs al heb ik dagelijks vandoen met de aard en zijn waard

 

bij twijfel..

zoom dieper uit dan je ooit gedacht had te durven

en weet.. wie speelt met geheimen

verlangt heimelijk naar zijn ware zelf

maar durft niet -los te zijn-

van zijn feitelijk toebedeelde identiteit

en dat is geen schande

niks is schande

want we leven er allemaal middenin

de vingerwijzing

van hen

die zeggen Al te zijn

alleen de echte wijze

wijst niet

Moniek van Pelt

 

Wordt vervolgd…