Piano | Quinten Spakman

Gedicht | Moniek van Pelt

Video | Arjan Bos

en als al het werelds op zijn kop draait
en dat draait
dan zal mijn mond open vallen
mijn hand en mijn verstand
als geen steen meer op de ander blijft
dan zal ik snappen van de kracht van rots

en als ik omgewend ga zien
en dat ziet
dan zal de hemel nergens boven zijn
en de aarde nergens onder
als persoonlijke voorbestemming valt
dan zal ik begrijpen van het echte groots

en als ik achterstevoren lopen ga
en dat gaat
dan zal mijn binnenweg zich openen
en me wiegend zacht bewateren
als ik niet langer ademhaal
tegen mijn eigen vuurdraad in

en als ik mijn denken overhoop gooi
en dat gooit
dan zullen de sporen van weleer
samen drijven als in een meer
druppel voor druppel zal ik in rook opgaan
en opnieuw zichtbaar worden in rimpelend geheel

en als ik mijn gevoelens kantel
en het kantelt
dan zal het gulden midden breken
de vliezen zullen scheuren
en het donker web zal zich ontspinnen
de wind zal nieuw voelen als ik ben

en als ik mijn lijfelijk systeem omverhaal
en het verhaalt
dan zal de krachtsdynamiek openbarsten
de taal van ziekte zal mij ontvolgen
mijn uitdrukking zal harmoniseren
en zich verbinden met mijn zonnen

en als mijn identificatie omklapt
en het klapt
dan zal mijn nummer zich buigen naar nul
en mijn plek op aarde openvallen
mijn traceerbaarheid zal verdwijnen in het gat
die programs aaneengeregen achterlieten

en als mijn taal door de war raakt
en dat raakt
dan zal ik tussen brokken zin en geving
die schaduwden op mijn kracht
mezelf weer vrijgevig zien zitten
om opgehoopte energie te horen spreken

en als het leven omver valt
en dat valt
dan zal ik zien van de val die viel
als een werkwoord die enkel in zichzelf past
om zijn eigen idee van leven zelf te ontsluiten
en die uiteindelijk nergens werkt in mij

en als de dood met de bovenkant naar beneden stort
en dat stort
dan zal ik uit het veld geslagen worden
het veld van in de war zijn en onthutst
onthand tot in boven het verstand
de veronderstelling van afscheid zal breken

en als mijn hart buiten het kloppende slaat
en het klopt
dan zal de gedachtestop doorslaan
de kosmische vereniging dooreen weven
en het orgaan als nieuw ontharden
prijsloos en belangeloos

de bloem zal ondersteboven groeien
de omgekeerde poortbogen wenken
de lege boot zal het kapseizen om doen slaan
en symboliek zal in uiteenzetting openspatten
watergolven in de lucht
vuurwerk in het hart
de hand die ademt met de grond

en als ik wakker wordt dan zal het eindelijk stil zijn
en het stilt
de nacht gaat uit
de dag licht op
het lied heft aan

en het stilt ..

moniek