verhalen rond sterven

ik wandel naar binnen
om jou te ontmoeten
ik vermoei me nergens aan
geen gedachte zal ons storen
daar waar ik mijn hart neerleg voor jou

wat doe je als de gouden regen valt
en het er van hier uit ziet als eindeloze druppels
en de gouden glans weg lijkt te trekken naar daar

in het diepste oergevoel
daar ben jij altijd zelf geweest
je was er geen moeder van enkelen
je voedde geen mens op in geloof vol klein

als ik je weerzie
zo stilletjes naar je kijk
dan bezie ik blauw
zonovergoten schijnend achter je ogen
en middenin pupil
het leek alsof we spraken
en toch stond deze wereld stil

als ik zeg dat ik jou zie
wat zie ik dan
wie zie ik dan
en wie ben ik dan
als ik jou zie