het arriveren van de vogels

wat doe je als de gouden regen valt
en het er van hier uit ziet als eindeloze druppels
en de gouden glans weg lijkt te trekken naar daar
er is geen plek zo onbenoembaar gemaakt als thuis
en er wordt nergens zo op ons gerekend als thuis

als de vogels arriveren
zullen ze de druppeldraden pakken
en hen een voor een
en allen tezamen
omhoog vliegen
zie
zullen ze kwetteren, zingen, stillen
zie dan
dit is de gouden zegenregen
die nooit naar lager valt
slechts terugvalt in zichzelf
op en om en hoog zo hoog
reikend naar huis

en ze vormen stralenkrans
terug om het hoofd van de mens
die over het lijden is gestapt

als de vogels arriveren
dan wordt het stil
stralend stil
vele ogen, snavels, veren weten
het contact is aan


de stralenkrans is de meest schitterende energie
die de mens bekroont na een lange reis
en die het ver van huis terug haalt naar hier
de druppels gaven het al tijd al aan
net als de vogels

sommige mensen weten dat
zien dat
en voelen dat
er maar een ding te doen is in bezet leven
en dat is echte vleugels horen vliegen
wezens die reiken naar de zon
die gaan met de wind
en leven met de druppels
zilver-zuiver zingend
weet je nog ... toen jij dat nog kon

de vogels en de druppels
kantelaars van een gouden eeuwigheid
vliegend met de waarheid van weleer
ontzetten zij al biddend het brein
tot de dageraard verschijnt

als de vogels arriveren
vliegt het ik onverbiddelijk weg
en stapt de Mens naar voren