en als men naar je kijkt
ver ander jij dan
wissel jij van aanzicht
bij de bevalligheid van de blinde schepper
en diens geboeide ogen vol ongevoeld?
ga je aan om te behagen ter wille te zijn te stoppen te stillen om gelijksoortig één te willen
en wat gaat er dan uit?
wat wordt jouw silhouet
bij de gratie van hen die eenzamen
die versluwend verstrikken
om wat liefde
herken jij dat beeld als de jouwe? neem je de pijn over, het verdriet, de leegte om toch maar iets.. van samen te voelen? het samen dat zo diep in jou weet en toch in tijd zo lang nog onberoerd en ongezien en immer bedolven onder de aardse pijn vol zins verbijsterend nietig zijn
of vecht je ertegen omdat het jouw idee van kleur bezeert twist je in de hoop de pijn van je af te slaan die jou zojuist degradeerde tot buit in de strijd
het tijdloze wordt niet geraakt in het bezien van de mens vol sterveling het leven wordt niet geleefd in de ervaren kleur vol zelfgelovig het wezenrijk kernt onbeschouwd temidden van on-ogelijke brillen
ben jij omdat zij menen te zijn zoals de geschiedvertellingen naar hen kijken vol levensziek en dood en ben jij ouderwets nodig in hun verhaal om jezelf toe te voegen aan hun verzameling voorvallen?
hoe lang geef jij jezelf al leeg met de legen sterk met de sterken oproerling met de muiters en één met de zamen?
er is geen groep waar jij niet toe zal behoren in het oog van mal tot val je moet tot een collectie kruis een klasse waarheid en een familiair getal
en als men naar je kijkt, wat voel jij dan? word je weggezet in angst? altijd teveel, te groot, te echt word je bespeeld als een pop begeert, belast, aanbeden, ontboden onderwezen en in verstrakking gebracht besmeurd tot eenling grondeloos verwart in altijd om elke dag iets meer te verstijven sluimerend in vergaan
hoe voelt het om te zijn als ziener in de al tijd on behoeftig voor de betekenis die men aan je geeft de armelijke schraalheid vol pijn die men je toedicht
de complexe verstoring der essentie
en het bevredigende genot
wat je erin gekend maakt
al met één één met al bestaan die gevoelens al en hier?
kijk je naar een wezenrijk gevoel voor zelf
als van jou?
in jou?
ken jij dit voorrecht?
dieper dan belezenheid
legitiemer dan geoorloofd
doorlatender dan begrip
rechtmatiger dan procedure
rechtstreekser dan het rechtswezen
en wijzer dan de werkwijze
ken jij jezelf als zo één
dat het gewicht van een ander
je niet ontkracht tot geen
geen woord
geen beeld
geen gebaar
geen verdraaiing
opmerkelijke waarneming
vorm van stil geloof
belofte tot vlekkeloos
ver andert jou
in wezen
zelf waar zijn
zo schoon
is jouw pure inborst
Moniek van Pelt
Comments