mediamieke communicatie is ons met de paplepel ingegoten. We zouden geboren zijn. Daar begint de taal in een recht omlijnd verhaal. Het klassieke kind ontwaakt en speelt het spel van opgevoed moeten worden zoals getoond. Er is niks mis mee, alleen vraagt het grondige observatie, hoeveel we van die beginperiode nog steeds actief in ons dragen. Is er ruimte om dat kwetsbare, gevoelige, ontluikende mensdeel te voelen te midden van communicatie die inpakt en stuurt.?
Een mens die zoveel is wijsgemaakt dat het in die trant gaat geloven in spirituele waarheden en technologische invloeden ontkent, ontziet of wegwist.  

Hoe kan het zijn dat een mens een boek open is gaan slaan, en is gaan geloven in wat daar staat, zonder daar eigen ervaring in te hebben en die voorop te stellen?
En hoe kan het toch dat als een mens waarheid spreekt, het hoofd ermee vandoor gaat door te kopieren in plaats van zelf te gaan staan?
 

Het is nogal wat, hetgeen ik hier schrijf.
Waar begin ikzelf eigenlijk echt?
En waar kan ik opstaan?
En kan ik mijn vallen zien voor wat ze zijn zonder in een schuld en schaamte program te geraken
 

Voor mij ontstaat de grootste oorlog op podiums, waar mensen elkaar verdringen om de waarheid, het succes en het pionier schap.
 

Voorspelbaar leven houdt je grootste angsten eronder en verborgen. Voorspelbaar leven laat je werken aan een lichaam dat bij je zou horen, aan overtuigingen, beelden, programma’s, leringen en zelfs je geestelijke onschuld is gekneed naar dit model leven.

 

Ik deel mijn eigen ervaringen van onthutsing, verbijstering, verdriet en verstilling hierin. Van weer kwetsbaar en zelf opstaan, zonder al die woordenwapens die me ogenschijnlijk optilden, maar waarvoor een prijs betaald dient te worden. In het loslaten van grote sloten zal het hele leven ver anderen, er eindelijk echt ingang zijn voor de menskern en zal ook het lichaam de kans krijgen om zich te vervoegen bij waar het hoort..Gaia.

 

het brein heeft communicatie nodig om vredevolle gevoelens van thuiszijn te ervaren

 

Wat een fantastische kans op leven, om gevoel tot diep in het nog zo on geduide brein aan te kijken.Je benoemt een zee niet om elke druppel. En toch is hij er. Wees welkom. Hieronder schrijf je je in, als je erbij wilt zijn of de replay wilt ontvangen.

tot dan

hartenrijks,

Moniek