​Terug naar de basis

Waarom ben ik hier vrouw. Ben ik kind. Ken ik jou. Zie ik scheel, in plaats van heel. Waarom ben ik hier. En wat is dan hier? Met velen denken we wel te weten. Maar we zijn ook vergeten. Dat vergeten we dan even, in een moment. Tot ook dat vergeten went. En we boven onszelf gaan hangen en verlangen. Taal van verlichten sprekend, ermee wijzend, erin delend. En die andere hoofdtaal dan? Zo diep weggestopt in ons. En het lichaam..zo snel vergeten. En de echte doorbraak in vertrouwen..even vergeten. En het echte zelf staan in het Centrum  van je eigen kracht en macht.. toch te snel vergeten. Het overkomt me schoksgewijs. De hele wereld draait om en door me heen. Alle informatie die me niet dient LOS. Bijeen te moeten komen om vooruitgang..LOS. Elk idee van samen..LOS. Achteruit. Opnieuw. Ogen dicht.Zelf doen. Zelf zijn.
Tasten naar de grond. Terug naar het begin, de nul. Terug naar de basis. 

Ieder mens die is opgeleid in het op orde brengen van de eigen defensie weet, dat de terugkeer naar de basis een gouden moment is. Er wordt gecontempleerd op handelingen, er wordt informatie uitgewisseld, de tafel wordt schoongeveegd. Nieuwe plannen worden gemaakt. Er wordt overleg gevoerd op hoog niveau. Het lichaam wordt gecheckt. Het punt van vertrek opnieuw bepaald. De reis naar een nieuw ver voorbereid en in missie gezet. Jezelf in missie zetten als mens, zonder enige invulling, het vraagt om staan op eigen grond op aarde. Daar waar aankomst en vertrek punt samenvallen.

Ik ben op reis. En ik stel vragen. Vragen van kracht. Het zijn vragen waar ik de antwoorden allang op ken, diep in mij. Jij ook.  Ze geven een gevoelstrilling in het aardse veld. Alsof al het leven de vibratie van de kracht kent en reageert vanuit het vrije. Een echte vraag van kracht is namelijk leeg, wil niets, verlangt nergens, gelooft nooit en opent zich in jou en mij. Als een bloem. Ze willen enkel gesteld, om de gemoedstoestand dieper te openen naar vrij. Om het beeld in zicht te brengen. De kracht van beeld is de ware brug naar contact tussen dimensies.
De gouden kruispunten van ontmoeting met het zelf liggen op onze grootste pijnpunten.



Is mijn ego met de wortels? Een jongeman vroeg het me laatst, met zijn ogen, in zijn taal. Zijn handen in de grond, de mens dienend in pure voeding. Twjfel overviel hem. Een traan. Ik stond daar en keek alleen maar, pompoenen in de tas. Ineens stond hij op. Hij keek naar de zon. En toen naar mij. Stralende lach. Ja, zei zijn mond. Ja, fluisterde zijn haren. Ja, straalden zijn ogen. Ik kan dat. Ik ben dat. Al graaf ik mijn hele verdere leven hier in de aarde en hangt mijn hoofd soms aan een dauwdruppel, angstig voor een val. Ik ben die zon. Mijn ego is met de wortels. Dit is nu thuis. Ik ben hier ook. Samen met de groenten en het fruit, de kruidenzon en het kriebelbeestjesgras.
Dit is mijn dans en mijn gift aan het leven.


Graag neem ik je als kosmische vertaler en aardse verteller mee in de komende webinars Beeldkracht op reis. Een reis dwars door de denkvelden en de dankvelden heen die ik heb ontmoet en waar ik doorheen ben gaan bewegen in mezelf. Beeldkracht wil verbeeld worden, geopend en beleefd. Als alles wat je nooit voor mogelijkheid hield aan bod mag komen, als je het hoofd daarin een kans geeft te twijfelen aan de spiegels, wat voor een universum rijst er dan wel niet op in jou , in mij? Ik vertaal van wat ik voel en zie aan gevoelsmogelijkeden, overal waar ik ga en sta, en val en ontmal.

Wat een fantastische kans op leven, om gevoel tot diep in het ongeduide aan te kijken.
Je benoemt een zee niet om elke druppel. En toch is hij er.
Wees welkom. Hieronder schrijf je je in, als je erbij wilt zijn of de replay wilt onvangen

tot dan

hartenrijks, Moniek