ik ken een droom

ik had een droom
zo gek
ik moet jou dit even schrijven
misschien ben ik niet de enige die zo droomt
ik hoop het ..

ik was in een wereld
het was een mooie wereld
met prachtige natuur
waar niemand elkaar herkende
mensen keken naar een boom
in de mogelijkheid tot kappen
en naar elk andere mens in eindigheid
en er werd elke dag afscheid genomen
in zeeën van verdriet
tijd had het hen voor speld
mensen hadden het immers
al ruim schoots voorgedaan
er waren geen gouden halmen
vrede hing als een diagnose in een lab
.
de lichamen van die mensen
in die droom sprong ik erin
niet wetende dat dit verward werd
met Geboorte ..
dat voelde ik pas toen ik
viel en viel en viel
ik kon helemaal nergens goed landen
geen vrij welkom
geen geborgd platform
geen open in formatie
en het was er zo donker en angstig
dat mijn hart ervan op slot ging
en er starte direct nog een droom
in een droom
in een
een
..
mijn vrije Mens taal
viel weg
en zo ademende ik wat
ze noemden het leven
en ik vond het wat
ik vond er altijd wat van
niet zo gek
ik kreeg mijn hart niet in mn hoofd
omdat dat vreemde brein
in dat vreemde lijf
in een berekenende constante
altijd wees naar buiten
daar was een jij die mij niet wilde kennen
ja, als een ik om naar te wijzen
en mee te vechten
daarom was ik hier zei de droom
wat een vreemd spooksel
en ik was allang vergeten
dat ik droomde
.
tot een dag ik erbij ging zitten
in een prachtig dal
vol zongele bloemen
bij het huis van een dierbare vriend
hij zong zichzelf uit de regelmaat
en rijmde zich uit de droom
hij kon het niet laten
om boven maaihoogte
in blauw te blauwen
en tot groen te groenen
daar viel hij toch weer in slaap
en de taal werd direct bijgestuurd
richting een voorspelbaar einde
.
*en toch kende ik jou al een eeuwigheid
en ik stopte je in mijn hart
daar waar jij eigen naam kent
en mij nooit bent vergeten*
.
het geloof in dagen die voorbij gingen
en in feesten over lijden
in de dans die nooit doordanste
dwars door de baricade heen
het snakken naar het echte goud
genoegen nemend met wat volgers
om wat geld en wat applaus
ik voelde het allemaal
alle schakende remmen
door me heen trekken
daar in dat bloemenveld
mijn hoofd ging alle kanten op
hele gevechten vonden plaats
om maar niet ..
spontaan en
gewoon
mij zelf
te zijn
.
de bloemen geurden
halmen wuifden
de bomen knikten
echte ogen keken
.
en even was ik thuis
en weer in mijn eigen lichaam
die nergens knelde en geen jij kende
geen bloedlijnen vol gepomp
waar verhalen geproduceerd werden
en gezonden richting een hoofd
dat duizelingwekkend tolde
van vooropgezette informatie
een val waar ieder aarde mens intrapte
om tot het slaaprijk te geraken
waar dood nooit ver weg scheen
.
ik was Thuis
waar de bloemen geurden
de halmen wuifden
bomen knikten
en de ogen echt keken
alle ogen ..
.
op dat moment
het meisje dat bij me zat
pakte de camera
zoomde uit en klikte aan
en ze lachte mee
ze was even meegereisd naar huis
ik zag het aan de glans
in haar ogen
en aan de foto die ze maakte
.
de droom leek inene stil te vallen
het was maar een moment mischien
een alles doordringend besef
nam alle ruimte in
.
ik had een kind in die droom
en nog een en meer
mensen die dachten dat ze klein waren
lerend en onmondig
en ik die moesten denken
in opvoeding en verwijzing
ik trilde binnenin en hield mijn adem in
.
hoever waren ze gegaan
om mij hierin te schaken
hoe diep toonde zich deze waan zin
middenin mijn gouden beeld van Thuis
mijn echte wereld die slaapgewijs
als zins begoocheling werd weggezet
.
ik wil wakker worden
ik moet wakker blijven
ik ben niet de ik
die tegen jou
voel je wel
.
ik weet dat jij als je dit leest
ook in die droom denkt te leven
tastend naar samen
.
vanmorgen werd ik wakker
met mijn hart in mijn hoofd
de halmen wuivden
alsof ze nooit anders hadden gedaan
en mijn vriend de wind begroette me
en zei me dat ik nooit klein ben geweest
en nooit een ikkig mens
vechtend met ongenoegen
niet echt
.
ik ben er weer
even heel en Al tijd vastbesloten
schrijf ik mij voedend
door deze droom heen
.
*want ik ken mij al een eeuwigheid
en ik houd me in mijn hart
daar waar ik eigen naam ken
en mij nooit ben vergeten*

moniek