top of page
14386.jpeg

Zelf Waar zijn

en als men naar je kijkt
ver ander jij dan
wissel jij van aanzicht
bij de bevalligheid van de blinde schepper
en diens geboeide ogen vol ongevoeld?

ga je aan om te behagen
ter wille te zijn
te stoppen
te stillen
om gelijksoortig één te willen


en wat gaat er dan uit?

wat wordt jouw silhouet
bij de gratie van hen die eenzamen
die versluwend verstrikken
om wat liefde

herken jij dat beeld als de jouwe?
neem je de pijn over, het verdriet, de leegte
om toch maar iets.. van samen te voelen?
het samen dat zo diep in jou weet
en toch in tijd zo lang
nog onberoerd en ongezien
en immer bedolven onder de aardse pijn
vol zins verbijsterend nietig zijn

of vecht je ertegen
omdat het jouw idee van kleur bezeert
twist je in de hoop
de pijn van je af te slaan
die jou zojuist degradeerde
tot buit in de strijd

het tijdloze wordt niet geraakt
in het bezien van de mens vol sterveling
het leven wordt niet geleefd
in de ervaren kleur vol zelfgelovig
het wezenrijk kernt onbeschouwd
temidden van on-ogelijke brillen

ben jij omdat zij menen te zijn
zoals de geschiedvertellingen naar hen kijken
vol levensziek en dood
en ben jij ouderwets nodig
in hun verhaal
om jezelf toe te voegen
aan hun verzameling voorvallen?

hoe lang geef jij jezelf al leeg met de legen
sterk met de sterken
oproerling met de muiters
en één met de zamen?

er is geen groep
waar jij niet toe zal behoren
in het oog van mal tot val
je moet tot een collectie kruis
een klasse waarheid
en een familiair getal

en als men naar je kijkt, wat voel jij dan?
word je weggezet in angst?
altijd teveel, te groot, te echt
word je bespeeld als een pop
begeert, belast, aanbeden, ontboden
onderwezen
en in verstrakking gebracht
besmeurd tot eenling
grondeloos verwart in altijd
om elke dag iets meer te verstijven
sluimerend in vergaan

hoe voelt het om te zijn
als ziener in de al tijd
on behoeftig voor de betekenis
die men aan je geeft
de armelijke schraalheid
vol pijn die men je toedicht
de complexe verstoring der essentie
en het bevredigende genot
wat je erin gekend maakt

al met één
één met al
bestaan die gevoelens al en hier?

kijk je naar een wezenrijk gevoel voor zelf
als van jou?
in jou?

ken jij dit voorrecht?

dieper dan belezenheid
legitiemer dan geoorloofd
doorlatender dan begrip
rechtmatiger dan procedure
rechtstreekser dan het rechtswezen
en wijzer dan de werkwijze

ken jij jezelf als zo één
dat het gewicht van een ander
je niet ontkracht tot geen
geen woord
geen beeld
geen gebaar
geen verdraaiing
opmerkelijke waarneming
vorm van stil geloof
belofte tot vlekkeloos
ver andert jou
in wezen

zelf waar zijn
zo schoon
is jouw pure inborst

Moniek van Pelt

Zelf Waar zijn
bottom of page