.
ik ben mijn heelal
de tranen van oer
het zijn geen druppels later
geen vlucht naar thuis van hier
het vliegt niet voor me uit
en maakt niemand los
het draag mij niet als een gemis

.
zo verhaalt slechts het ene land
in afwezigheid van de andere hand

.
de ware beweging van het gemoed
stroomt met dat wat kracht in mij
wat zich van nature ontvouwt
het openbaart mij vol van wezen
in dichtbij lieft

het valse hartenleed
vermomt als rouw
ketent zich van hel tot hemel
aan trouw vol ring
als onbereikbaar bezit

ach wat heb ik meegehuilt
het leek vertrouwt
het echte goud
maar de tranen van oer
dat zijn geen druppels later

.
ik ben mijn heelal
mijn strand
van nu in later
de tranen van oer
kennen geen wond
in een overkant
geen helse toer 
door belastert water
bron kent geen valse rand
slechts heldere grond

.
ik ben in kern mijn wereld zo ruim
een hemel te rijk
stelsels breed en scheppingen lang
en mijn goed genoeg
kent de stille eenvoud
van ware kracht
in dat wat huilt met lacht
los van het program
en in de pure vlam
ben ik nooit bang voor bang

Moniek

Bron: Moniek van Pelt