de dagen die vallen

de dagen die vallen

(Moniek van Pelt)

 

als de dagen niet vallen

hebben vogels de sleutel

zingen vissen refrein

 

maar de dagen

ze vallen

ze haten, ze knallen

ze moeten en zullen

bloedomrand zijn

 

ze jatten de dromen

en kappen de bomen

de vredesnaam wordt ijzig verwart

 

de dagen die vallen

lijken immer verstart

ze willen niet samen

geen kleur in hun taal

ze eisen de namen

ze dwingen verhaal

 

de dagen willen liever sterven

dan hun gedachten bederven

als baas van de waas

 

als de dagen niet vallen

praat niemand hen aan

geen boeken, geen ziekte

geen ziener, geen maan

niemand die zegt

dat de dag nu moet gaan

 

de wezens ze willen

geen touwtjes, geen grillen

geen dagen die vallen

het lief doen versmallen

geen vragen die klagen

geen dagen die baas

 

ze willen dagen die weten

die zonder geweld

dagen die wel zijn

op vrijheid gesteld

 

ze voelen dagen die open

vol heldere gein

zonder herinnering

van zwaarmoedige pijn

 

ze weten de dagen

meer dan in vallen

ze kennen de harten

van voor het versmallen

 

en de dagen die vallen

ze schrikken ervan

ze hadden, ze waren

geen vallen van plan

maar de klok leek uitzinnig

en harder dan hart

en het zachte, het lieve

het kwam er niet van

 

en de wezens ze stillen

de tijd van het willen

het getik vol van smart

ze puren het hechten

de bazen, de knechten

ze zachten verwart

 

de wezens

ontplichten de lichten

ze dragen de dagen

als nieuw langs haar lagen

tot Leven weer mag

om zonder de vragen

tot in lengte van dagen

bronnig te zonnen

met zomaar een dag

 

moniek

 

Wat fijn dat je dit artikel op Earth Matters hebt gelezen! Dit is mogelijk gemaakt door Earth Friends.

Earth Friend word je al vanaf € 3,00 per maand, je krijgt daarvoor:

 Schrijf je vandaag nog in en