Bekrachtiging, familiesystemen

Bekrachtiging, familiesystemen

(Moniek van Pelt) Als kind wist ik al tot meer dan een enkele aardse bloedlijn te horen: Als dit De ingevoegde rode draad is in mijn leven, omdat zij het zeggen, dan rust ik niet voor de mijne bij wijze van blauw is. Eerder zal ik geen kind baren.

Een quantum decision noemen ze dat in wetenschappelijke termen.

Ik wist ook dat dit in mijn geval het ontcijferen van een ogenschijnlijk onuitsnapbaar doolhof zou worden, afgebakend met louter afleidende beloftes. 
Ik had gewoon niks met systemen en wilde niet zomaar toegevoegd worden aan een bundel vrij ogende gedachten die als poppen dansten aan de touwtjes van de poppenspeler.
Ontklonen, ontclannen, ontlabelen was echter vals gekoppeld aan ontvoelen. Bizar dat ik dat hele circuit nu pas zo duidelijk zie.

Een familielid dook de familieopstellingen in en kwam een flink aantal jaar geleden met de opmerking; jij staat niet in het systeem en ik heb je erin gezet. Zij was blij en ik was woest. Ik moest en zou erbij getrokken. Alsof ik een omhulsel ben waar je gewoon mee kunt schuiven naar behoren. En dat was ook zo binnen dat systeem, daarom wilde ik er nooit in.

Weer een paar jaar later besloot ik zelf aan den lijve te ondervinden wat dat systeem nu precies inhield en onderging er een aantal. Wat mij direkt opviel is dat, waar ik was, louter mensen uit het systeem werden opgesteld. Dit terwijl ik sterke behoefte had aan het standaard opstellen van de bron, het oer. Dat deed ik dus ook gewoon, ik nam de lead want het was immers mijn systeem, en de begeleider ging er schoorvoetend in mee. Het was niet gebruikelijk.

En al had ik er zeker fijne momenten van herkenning en waren de mensen oprecht en lief, het ging mij er altijd om de vrijheid te kunnen voelen om los te komen van het hokje vol regels van zogenaamd geërfd DNA; pijnpunten die ik zou moeten dragen en die tot ver in de oplossing altijd beperking schenen.

Zo interessant om te zien dat ik aan allerlei regels van schuld, vergeving en verzoening gebonden leek, wederom gekoppeld aan het voelen. Er leek geen ontspannen aan, laat staan ontsnappen. Want hoe mooi het einde ook in elkaar gekunsteld werd, ik mocht niet uit het systeem.
Sterker nog, het eindigde bij die keer dat ik wezenrjk in mijn hart zakte op een vrije laag en vol hart van vrije wezens die hun rijk buiten de aardse systemen kenden. Ik werd direct afgekapt en naar huis gestuurd. Het was tijd.

En dat was een krachtig signaal voor mij om mijzelf niet langer te laten ontkrachten in de dwaling vol richtingwijzers. Ik ben mijn eigen besef van tijd en de loosheid.
Nu gaat het er mij echt niet om het idee opstellingen aan een paal te nagelen, ik heb er echt mooie inzichten ervaren, maar wel dat ik er inderdaad niet in pas als het gaat om het idee enig en alleen binnen een enkele familie. En dat dit gewoon mag, zonder me gezakt voel, mislukt of rebel. En dat wil ik hier graag bekrachtigen.

Ik ben mijn eigen mens, mijn eigen galactische bron, mijn heelal en het idee familie is in beginsel vrij van onkunde en onmacht. Het cirkeltje is me te klein en te eeuwig.

Familie is voor mij een verzamelnaam voor het samenrijke delen, in oorsprong vredig van aard en zeer bereidwillig om in ieder fragment het hoogste potentieel naar boven te halen. Er is geen onbewuste stranding, geen labeling en geen invoeging die deze kern degradeert tot een emotionele gevangenis vol aantrekken en afstoten; hoe luxe en aantrekkelijk deze er ook uit mag zien.

Familie is het meest heldere en wijdse bronbegrip die elke vorm van ruis te boven gaat. Het is ons vrije oorspronkelijke gevoel voor bron en hier en nu aanwezig in ons midden

Familie is vrij leven en laat zich niet stoppen noch ontkrachten door zoiets als het ingevoegde spel van angst tot dood

Familie is heel in delen en net zo omvangrijk in vorm als in vormloosheid

Familie in jezelf herkennen tot voorbij het bot, een weten tot in elke uithoek van de universele bestaan.

Familie is niet afhankelijk van opdeling zoals linker of rechterhersenhelft, man of vrouw, wakker of droom, van mens of galactisch wezen, noch kent zij dit als eindig doel

Familie is speels in vrij; een intens gedeeld vreugderijk voorbij elke grens of bol

Familie kent je ten diepste als thuis

En dit maakt dat ik mijn ouders juist in dit licht bekrachtigend kan eren op dit moment. Evenals wat ze in aards licht bezien familie noemen. fijn dat jullie er zijn 
Want het gaat er voor mij niet om het een tegen het ander af te zetten, juist niet. Het gaat me erom dat ik niet langer gebonden ben aan andermans verhaal en idee van kunde

Ik had er enkel een opsekopse kijk voor nodig
(en laat ik dat nu sterk in mij meedragen )

heb het lachs vandaag ðŸ˜‰
Moniek

ps; stel mij niet op; vier mij.. berijk mij.. heb mij lief

Bron: Moniek van Pelt